izmiri solumak...

bir kaç adımla kucaklaşmak; doğduğum şehirle...
yetmez ve asla artmaz bir özlemle 'arkama baka baka' dönüp gitmek...

baba evime gittim sürprizli ışıltılı parıltılı ;)))
ilk defa uçtuk bebeğimle :)))
tirbülansı bol dönüş yolculuğumuzla izmirden dönüşümüzü savurduk göklere...
ve evimize babamıza döndük ;)
izmirde her güne merhaba diyemediğim gerçeği yapıştı enseme...
hüzünlerim ceplerimden eksik olmaz benim...
gülüşlerim de yanaklarımdan  :)))

yalnız gezdim hasret çeken kaldırımları, ara sokakları...
hep özlediğim tatları tattım ve yere göğe sığdıramadım lokmalarım mideme inerken ;)
benim doğduğum şehre doymam mümkün değildi...
özlemekte pek fena değildi ;)
bir bakıp çıkmakla da olsa izmire gitmek bize çoook iyi geldi :)))