25 Nisan 2013 Perşembe

sardım sarmaladım .;)




bu sayfanın son zamanlarda ağlama duvarımsı bir tadının olması ve kekremsiliğinden dolayı yenmemesi beni sıkar oldu...
bir uyum sürecindeyim ve iyi yaptığımı düşündüğüm şeylerden birisi de : değişen olaylara çabuk adapte olabilmektir...
neden? ve keşke! ile başlayan cümlelerim yok denecek kadar azdır benim...
yapım gereği tavrım; bir sonraki maçlara bakmak olur hep...
ama dikkatinizi çekerim hep bir müsabakam vardır benim ;)))
bazen bir güneşin doğması bile, doğduğunu gördüğüne şükretmek için sebeptir ve gülümsetir yüzünü, gönlünü...
yaşamak: önüne sunulanı yemek zorunda olduğun anlarda bile terketmemeyi bildiğinde yaşamaktır bence...
güzel günleri temenni ederken; kötülerini yaşadığımızdan güzel olduğunu farkediyor ve temenni ediyor olduğumuzdan değil midir aslında...

seviyorum işte...
her haliyle hayatı seviyorum...

sevgiler hepinize...



22 Nisan 2013 Pazartesi

b a z e n . . .



bir hafta oldu bebeğimden ayrılalı...
hissettiğim şeyi anlatmam mümkün değil...
tuhaf bir hal aldı sağım solum...
ama günler geçtikçe daha iyiyim...
çalkantısı bol bir 2 ay geçirdim...
yapılan tahliller sorunun kanımdaki pıhtılaşma bozukluğundan olduğunu gösteriyor...
ayrıntıları doktorumla ilk kontrolümde konuşucaz...
bir takım ilaç tedavisi gerektiğini söyledi...
sonrası için hayırlısı olmasını diliyoruz...

hayatın sunduklarını yaşamak bizimkisi...
herkesin olduğu gibi...

tatlı günler dilerim...

16 Nisan 2013 Salı

eksiğim




dün kendimden eksildim
bugün bir eksiğim
artmaz eksilir bir yolculuk bu
öylece; sessiz, suskun beklemek
vazgeçmek...
ve kabullenmek işte...

8 Nisan 2013 Pazartesi

içindeymişim yeşilmişim sazmışım ;)



"
bir çift yaprakmış dalında yumuşacık
tutmuşum tutmuşum ellerinden senin
düşmüşüz yavaşça bir sakin derenin
içindeymişik yeşilmişik sazmışık

balıklar gibiymiş sezsiz ve karanlık
yüzermiş saçların yüzermiş nefesin
susarmışız öyle bir sakin derenin
içindeymişik yeşilmişik sazmışık   "



neşesi bol olsun ömrünüzün ;)
sevgiler...

izmiri solumak...



bir kaç adımla kucaklaşmak; doğduğum şehirle...
yetmez ve asla artmaz bir özlemle 'arkama baka baka' dönüp gitmek...

baba evime gittim sürprizli ışıltılı parıltılı ;)))
ilk defa uçtuk bebeğimle :)))
tirbülansı bol dönüş yolculuğumuzla izmirden dönüşümüzü savurduk göklere...
ve evimize babamıza döndük ;)
izmirde her güne merhaba diyemediğim gerçeği yapıştı enseme...
hüzünlerim ceplerimden eksik olmaz benim...
gülüşlerim de yanaklarımdan  :)))

yalnız gezdim hasret çeken kaldırımları, ara sokakları...
hep özlediğim tatları tattım ve yere göğe sığdıramadım lokmalarım mideme inerken ;)
benim doğduğum şehre doymam mümkün değildi...
özlemekte pek fena değildi ;)
bir bakıp çıkmakla da olsa izmire gitmek bize çoook iyi geldi :)))