26 Ağustos 2013 Pazartesi

gitmek gelmek




havaalanı yolu izmire gidişte neşeli dönüşte hüzünlü ve suskundu her daim olduğu gibi...
dönerken herkes ve herşey susuyordu sanki...
sessizce vedalaşmalıydım sağ yanımdaki denizle ve sol yanıma alıp götürdüğüm sevdiklerimle...
gelmek; gitmek olduğu sürece zaten yarımdı...
sonuçta gitmek vardı ya gerisi teferruattı...

özlemekle mi geçecek bir ömür derseniz elbetteki hayır....
etki tesiri artmakla ve azalmakla meşgulken hayat akıııp gidecek...
ama nereye ait olduğunu hissetme duygusunun sorgusuna gelince; hep bir açık kapı kalacak...
doğup büyüdüğün şehir, aklının aralık bir kapısı olarak kalacak...

bir kaç hafta sonra küçük bir tatil planı daha var ;)))


sevgiyle kalın...