öfke sıçradı beynime. küçük beyinlere maruz kalmanın verdiği köşeye sıkışma hali bu. son zamanlarda görmeseydim-duymasaydım diyeceğim şeyler yaşıyorum. cehalet diyorum içimden ama; allanıp pullanmış at gözlüklerini takıp gezenlere içimdekileri söylemeyi çok istesemde susuyorum. savunmaya geçtiklerinde duyacaklarımdan daha çok korktuğumdan susuyorum. gitmek hatta mümkünse yokolmak istiyorum. bu yüzden yazıyorum...
televizyon ekranlarında illaki gözünüze çarpmıştır: yüzündeki derin izlerle değil sırtındaki odun yığınıyla yürümekte zorlanırken dikkat çeken çoğu yaşlı kadınlar. o sahne herkesin gözünde karelensin diye sözediyorum; yüzündeki birinci derece çizgilerin oluşum safhasındaki yaşanmışlıkları tahmin bile edemem biliyorum. ülkemin bir çok kesiminde varolan bir salgın zannediyorum bu. kadının köle olarak algılanmasını tescilleyen bir salgın. kadın her zaman erkeğin bir adım arkasında olmalı zihniyetinin bir şekilde herkese bulaşması durumu.
öfkem büyük: kendini kölelik kraliçesi zanneden mahrur ama acısı olmayan ve asla itirazı olmayan hastalıklı kadın topluluğuna... erkeğin elinin kiri olmasının haklı gururunu yaşayan asaletten ve sadakatten arındırılmış kadınlara ve erkeklere...
bir kadın ve bir erkek duygusal zekalarıyla farklılıklar gösterirler; bedensel farklılıkları olduğu gibi ancak haklar sözkonusu olduğunda eşittirler. hala kadın-erkek eşitliğini "bir kavgada, kadın ve erkeğin durumu konusundaki eşitsizliği düşün bakalım" diyen küçücük beyinlerin varolmasına şaşkınım.
itilmişlik ve kullanılmışlıktan rahatsızlık duymayan çaresiz anneler: bu ayaklar altında ezilme durumu gerçekten çaresizlik mi? erkek egemen toplum olmak mı yani basbayağı bu?..
insanlık denen kavramın cinsiyeti yoktur. kadın ve erkek her konuda yan yana, omuz omuzadır.
medeniyetin dahi tam yerleşmediği bazı şehirlerde modernlikten nasibini almak için gidilecek daha çok yol var. gidecekleri bir yol olduğunun farkındalarsa ve bir hedefleri varsa tabii...
üzgünüm; kendini ezdiren hemcinslerime...
üzgünüm; hürriyetsiz duruşlarına...
üzgünüm; haklılıklarını savunamayışlarına...
daha çok üzgünüm; köleliklerinin farkında olamayışlarına...
