tenimi ısıtmasıyla kendime geldiğim güneşle aramızdaki yakınlaşmadan pek mutluyum :) ben güneşlemi doğdum ki güneşsiz günlerden bu denli hazımsızlık çekmekteyim bilmiyorum... izmirin bol ve uzun güneşli günlerinde geçirmiş olduğum yıllar yüzünden güneşi görmem gülümsemem için istemsiz yanak hareketimle gülücüklerim oluveriyor. uzun cümleler kurdurtuyor bu sarı sıcak bana :))) coğrafik olarak bulutlu gün sayısı bana çok fazla gelen zonguldak ilinin sempatikleşmesi bile güneşin eseri. ama baharına diyecek yok doğrusu... kış boyu karalar bağlayan kömür karası kentte doyasıya bahar yaşanıyor. kuş seslerinin yeşilliğin arasından duyulması huzur verici ve bu ötüşen neşeli kuşlar sayesinde bir sonuca daha vardım: ağaç varsa ötüşen kuşlar da var ;)
güneşin dokunduğu her yer gülmeye doyamayacak :))) güneşli günlerde neşeli haller dilerim :)))
